21 maart 2016

10 dingen die ik als zwangere niet wist..


1. kraamkost is een topcadeau!
Nooit had ik gedacht hoe blij ik kon zijn met eten. We hebben het geluk gehad een hele maand (bijna) niet te moeten koken. Altijd schoof er wel iemand onverwachts een heerlijke maaltijd toe. Als kersverse mama zet je je kindje op de eerste plaats. Tussen de pampers en het bezoek door, kom je gewoon niet aan 'eten-maken' toe. De brownie-taart die ik 's nachts tussen het voeden door binnen smikkelde, de ovenschotel van de buurvouw, de chili-con-carne van een blogster en de soep van mijn ouders.. allemaal godsgeschenken!

2. de vroedvrouw en kraamhulp zijn mijn helden
Zonder hen was het de eerste week/weken nooit zo goed gelukt!
De kraamhulp was onze persoonlijke poetsvrouw - kokkin - afwasser - strijkster. Tussendoor sprong ze nog even bij met goede raad over 'wat te doen bij stuwing', 'hoe zorg ik dat hij niet verdrinkt in bad' en 'help, hij weent veel, wat doe ik nu best?'
De vroedvrouw die helemaal achter ons stond, ook om 2 uur 's nachts, en ons helemaal geruststelde over 'bevallen in Antwerpen'. Die met alle geduld ons door het 'borstvoeding geven' loodste en die onze zoon de hemel inprees als hij weer wat bijgekomen was. 
Topvrouwen!

3. douchen is de nieuwe 'me-time'
15 minuutjes douchen, een uurtje bijslapen terwijl Tom oppast of je pyjama rustig aantrekken zonder een kindje bij je... heerlijk! 

4. meer dan twee uur aan een stuk slapen is verwennerij
Hier had ik als lang-slaper (9uur per nacht) het meeste schrik voor. Nooit had ik gedacht, uit eigen wil, elke avond tegen 9uur te gaan slapen. Opstaan voor 9uur 's morgens (en liefst niet voor 11uur) is ondenkbaar als ik er niet als een lijk wil uit zien. Het doet wat met je, twee of drie uur slapen - één uur voeden .. Anderzijds doe je het gewoon, elke nacht opnieuw. Want zonder jou, kan hij niet en dat maakt het ook heel bijzonder.

5. zonder Tom werd ik al lang gek
Toen ik nog geen partner had was ik toch overtuigd ooit kinderen te krijgen. Al was het als bom-moeder. Nu ik zelf mama ben, ben ik zo blij dat we met twee voor een kindje kozen. Als het geween even te veel is of ik gewoon rustig naar het toilet wil, kan Tom een rots in mijn branding zijn!  

6. baby's wenen veel
.. maar zo veel, dat wist ik niet.

7. naar de post om de hoek gaan, is een daguitstap
want voor Klaas ingesmeerd is, gegeten heeft, aangekleed is, een schone pamper heeft, ik aangekleed ben, gegeten heb, Klaas opnieuw wilt eten, de draagdoek omgeknoopt heb en Klaas er in gezet heb.. is er een halve dag om :) 

8. hoe meer je met één hand kan, hoe beter
En dan nog proberen het jezelf zo comfortabel mogelijk te maken tijdens het voeden: serie opzetten, groot glas water op een tafeltje binnen handbereik, fruit op datzelfde tafeltje, dekentje en veel kussens bij je in de zetel, computer naast je. Rust!
Ik kan inmiddels een mandarijn met één hand pellen en dit blogbericht volledig typen terwijl Klaas vredig slaapt in de andere arm die hen terwijl heen en weer wiegt.

9. een gsm met internet, mijn nachtelijke partner
Ik kan uren zitten kijken naar mijn zoon. Maar 's nachts durf ik wel eens in slaap te vallen tijdens het voeden.. Even Instagram of Facebook checken en zo wat 'me-time' creëren. Nooit gedacht dat mijn gsm onmisbaar kon zijn 's nachts.

10. mijn welp beschermen, zoals een leeuwin doet.. ik weet hoe het voelt.
.. en nee, ik laat hem niet huilen (want dan krijg ik buikpijn) .. en ja, hij krijgt alweer borstvoeding :)

Ondanks dat 'moederen' een hele aanpassing is, is het ook heerlijk om mijn kleine mannetje te zien luisteren als ik tegen hem praat. Hij zoveel beter slaapt als hij bij mij ligt of ik zo trots kan zijn als iemand zegt dat 'hij toch zo knap is'! De liefde is onvoorwaardelijk :)

11 opmerkingen:

  1. Ik had dezelfde onwetendheden bij mijn eerste zoon, maar het is het allemaal waard!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Heerlijk die eerste tijd waarin je wereld stil lijkt te staan en alles om je baby draait, terwijl je beseft dat de wereld 'buiten' wel nog verdergaat... Ondanks alle vermoeidheid, verveeldheid (wééral honger?) en slaapgebrek, blijft het een bijzondere tijd. Een tijd die oneindig lijkt te zijn, maar waar ook weer een einde aan komt. 'Jammer' en 'gelukkig maar' tegelijk! Je doet dat goed, zo te lezen. ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Heerlijk om te zien hoe je van het moederschap geniet! Dat het niet altijd de roze wolk is, daar probeer ik me ook wel al op voor te bereiden.
    Kraamzorg heb ik al aangevraagd, en ik hoop ook keihard op kraamkost :-)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. ik wens het jou ook toe! Vorige week kookte ik voor het eerst en poetsen deed ik ook weer zelf (tussen het spelen, troosten en voeden door :) )

      Verwijderen
  4. Jouw verslag bereidt me al wat voor op datgene dat binnen enkele maanden waarschijnlijk ook mijn realiteit zal zijn. Een leerrijke blogpost. :-)
    Ik kijk er al naar uit!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hihi zo herkenbaar! Beetje bij beetje kom je terug op je effen en voor je het weet lukt het weer zoals voorheen... om dan opnieuw te beginnen bij het volgende kind :)

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Idd, heeeeeeeel erg herkenbaar!! Ik weet nog dat ik bij m'n eerste echt wilde dat iemand me dat allemaal gezegd had, oftewel: dat ik het wel gehoord had maar ook ineens helemaal geloofd. Want ik had wel van die dingen opgevangen, maar toch... Dat het écht helemaal zo is, had ik niet verwacht :-) leuk geschreven! En nog veel succes daar!! Geniet van je kleine man!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Vandaag aan je gedacht, lekkend aan mijn ijsje toen ik tom-karen naast de deur zag staan :-)

    BeantwoordenVerwijderen